Geloof je nu echt in al die onzin? Misschien ligt het wel aan de karakter van die tandarts.

Een van de redenen zou kunnen zijn dat de salarissen in Frankrijk  veel lager lijken te zijn dan in Nederland. Erg veel Fransen krijgen de SMIC. De kosten van levensonderhoud zijn weliswaar lager hier maar niet vreselijk veel. Een andere reden, dat heb ik niet van mezelf maar van Fransen, is dat de arbeidsverhoudingen hier veel meer top-down zijn. Le patron heeft het voor het zeggen. Nederlanders hebben veel meer in te brengen en dat maakt een mens tevredener. De pensioenen zijn ook erg laag, tenminste in mijn omgeving, meer dan de Nederlandse AOW is het niet.

ik woon al 30 jaar in France maar ik heb niemand hier a la campagne horen klagen, ik vind hier de Fransen opgeruimd en  goed lachs.

en over de politiek praten ze liever niet wel over hun leven a la campagne en van vroeger en dat vind ik weer erg

leuk.

De tandarts heeft gelijk! Ik ben Nederlandse in Frankrijk (sinds 1994) en ben gelukkiger/tevredener dan de meeste Fransen in Frankrijk. L'esprit français; er valt altijd wel iets te klagen. (bijv. in maart dat er geen maskers zijn en in juni dat je ze moet dragen). Je dis ça, je dis rien.

@Carmen, wij wonen hier nu 21 jaar, niets gemerkt van grootere ontevredenheid van Fransen t.o.v. Nederlanders. Ik ken jouw situatie niet dus ik kan niet oordelen, maar voor mijzelf sprekend is het geen wonder dat ik mij tevredener voel dan veel Fransen, gepensioneerd dus geen werkverplichtingen, riante  woning met dito uitzicht, een een prima relatie en in goede gezondheid Overigens is je opmerking over mondkapjes niet erg steekhoudend,  vanaf het begin van de virusproblemen heb ik niets anders dan gezeur over die mondkapjes gehoord in Nederland, ik kan het woord niet meer horen. Het lied van die rotterdammer 'tebbie nou weer op je muil' is daar een platte maar niettemin een uitlating van.

Ik vraag me wel eens af waar al dat soort conclusies vandaan komen over tevredenheid etc. Voorzover ik weet willen heel veel Nederlanders weg uit Nederland omdat ze helemaal niet tevreden zijn. Er zijn alleen weer punten die ze als onoverkomelijk zien: werk, familie, kinderen,taal  etc. als ze willen vertrekken. Dus blijven ze maar hangen. Voor mijzelf kan ik vaststellen dat ik er op een gegeven moment schoon genoeg van had om nog in Nederland te moeten wonen. Dus heb ik er eens over nagedacht waar ik het beter kon hebben. En  dat  dus Frankrijk. Ik ben nu 16 jaar geleden geemigreerd en heb daar nog geen dag spijt van gehad. Misschien is het in de Franse grote steden allemaal moeizamer, maar in zo'n klein dorpje waar ik woon is het fantastisch vertoeven.

Goh, mijn omgeving in Nederland wil helemaal niet weg. Hebben het prima naar hun zin. Dus laten we nu ook niet doen dat "alle" Nederlanders in Nederland het niet naar hun zin hebben. Wij gaan ook met plezier op bezoek in Nederland, maar ja, wij vinden het klimaat in ons stukje Frankrijk een stuk aangenamer. En er zijn in Nederland niet zoveel heuvel/bergen om te fietsen.

De statistieken zijn (als de enquetes goed gedaan zijn) een afspiegeling van de hele franse en nederlandse samenleving. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen op de resultaten te vinden...maar het geeft wel een algemeen beeld. Vooral wanneer onderzoeken jaarlijks gedaan worden en de bevindingen steeds terug komen. Ik vind het toch een beetje tegenstrijdig met wat ik  zelf zou verwachten (denkend aan klimaat, gezondheidszorg, inwoners/km2, lengte werkweek, startdatum pensioen etc). Er is zeker een verschil met wonen in de stad en op het platteland, maar het lijkt me dat dat voor beide landen zou moeten gelden....

Het is mijn ervaring na 15 jaar dat fransen toch wel vaak klagen over hun baas. Waar we in Nederland het voordeel hebben dat we wat makkelijker aan onze baas durven te zeggen wat we vinden en wat er anders kan in onze ogen doen fransen dat meer tijdens de apero...

Ook vaak klachten over "de regering".  

Ook een verlangen naar "vroeger" toen er nog francs waren en alles goedkoper was.

Het verbaasd me soms dat sommige fransen al relatief jong heel erg verlangen naar hun pensioen. Ik zou dan gewoon van baan veranderen.

@ Martine, in de sociale wetenschappen en bij de marketing boys en girls lusten ze er wel pap van, tevredenheidsonderzoeken. En ook bij Eurostat, hardwerkende ambtenaren daar in Luxemburg, dat wel, maar behoorlijk saai. Is de EU pas af wanneer iedereen ongeveer even tevreden is op hun vragenlijsten? Of is er anders sprake van niet te rechtvaardigen teveredenheidsverschillen die slechts door een massieve inzet van een nog op te richting subsidiefonds kunnen worden rechtgetrokken onder de voortvarende leiding van de Europese Commissie?

Een enorme hoeveelheid methodologische problemen, wat meet je eigenlijk, wat is het referentiekader van de onderzochte populatie. Begrippen als validiteit en betrouwbaarheid van je meetinstrumenten/vragenlijst/diepte-interview bij Freud op de divan. Wat voor de ene ondervraagde misschien een piekervaring is, is voor een ander misschien maar een vijf-minnetje waard. Komen mensen wel echt met hun mening/gevoel naar buiten? En voorspelt het ook hun handelen of stemgedrag? 

Toch maar weer eens dat wat afgezaagde verhaal uit de hoek van de organisatie psychologie, een onderzoek in de jaren vijftig onder Twentse textielarbeiders. Bent u tevreden met uw werk? Best wel. Een pagina of tien verder in de vragenlijst een controlevraag: zou u willen dat uw kinderen in de textiel zouden gaan werken? Alsjeblieft niet.

Ook wanneer je langzamerhand wordt ondergedompeld in het Franse leven, dan blijft het lastig. Kijk de VPRO tv serie van Wilfred de Bruijn maar eens terug: "Op zoek naar Frankrijk". Of lees het makkelijk leesbare boek van de Belgische journaliste Mia Doornaert "De ontredderde Republiek". Over de cultuurverschillen: ga eens praten met KLM werknemers hoe de samenwerking met Air France is bevallen. Of met Nederlandse zakenlieden, 's avonds in de kroeg, nadat ze een paar dagen aan de vergadertafel hebben gezeten met een Frans bedrijf. Of met Nederlanders die met een François of Marianne zijn getrouwd. Feit of fictie? Het is maar net waar je het accent wilt leggen. 

@Martine.  De Nederlanders die hier menen te kunnen verhalen over hoe tevreden hun Franse buren zijn, hebben zich teruggetrokken op het platteland waar het nogal makkelijk is een rooskleurige indruk te krijgen van de Franse beleving. Waarom accepteren wij dit tevredenheidsonderzoek niet gewoon, het is toch een open deur dat  de inwoners van Noord-Europa zich gelukkiger voelen, en tegelijkertijd dat de leefomstandigheden in Frankrijk voor de Fransen aanleiding zouden moeten geven zich tevreden te voelen? Conclusie: het zit hem in het karakter van de Fransen ! Un français, il se méfie de tout le monde autour de lui ;)

@Frans. Helemaal mee eens!!!

wij zijn 14 jaar geleden geëmigreerd naar Frankrijk ,en tot op heden nog geen seconde spijt gehad van die beslissing, we wonen tussen en met de Fransen.

We hebben de ruimte , de rust ,de natuur ,we worden s,morgens wakker met het geluid van de vogels een boer die bezig is met zijn koeien.

Een heerlijk land 

Ja Henk, als je vergeet dat er ook steden en daarbij behorend banlieus zijn, dan is dat ongeveer zoals Frans schrijft. Frankrijk is echt groter dan jouw leven "als god in Frankrijk".

Wat ik dagelijks meemaak met Franse  families is stress. Het hangt af of de familie woont op het platteland, of ze boeren zijn of niet en laag of hoog opgeleid. Vergeet niet, op het platteland wonen veel laagopgeleiden,veelal alleenstaande moeders zonder opleiding. De vaders zijn afwezig. 

In de provincie stad veel laag opgeleiden, slecht behuisd. Vele vaders werken maar een SMIC. Je moet een auto hebben om naar je werk te gaan.. Laag opgeleid betekent de baas gehoorzamen anders lig je eruit. Veel bazen zijn slecht in communicatie. Dat merk ik als het kindje ernstig ziek is en de vader er bij moet zijn. 

Verder zijn in het algemeen de Fransen op school geweest bij Education Nationale, hou je vast. Tegenwoordig gaat het redelijk maar het blijft een eenheidsworst. 

De familie maken lange dagen. Kinderen tot 16.30 naar school en daarna halte garderie, speelpleinopvang. tot max 18h. Ouders werken vaak tot 17.30h en daarna de kinderen ophalen. Dan moeten kinderen naar klupjes. Daarna eten. Gelukkig eet iedereen fatsoenlijk op school en werk dus 's avonds een lichte maaltijd. Kinderen liggen standaard te laat op bed. Spelen met vriendjes uit de buurt is er niet bij. En, zoals gebruikelijk doen vrouwen het meeste huishoudelijke werk, de organisatie van de kinderen en het onderhouden van de familiecontacten. Hoewel, als ik vergelijk met 14 jaar geleden verandert er een pietsje beetje.

Ik wilde alleen maar een dagelijks beeld scheppen van wat ik tegenkom in een rurale gebied en een klein provinciestadje.

Ingrid, bedankt voor je inkijkje. Die is even iets anders dan pensionado's die in een rustig gebied wonen met ruim voldoende inkomen.

@ Martine, wat die statistieken betreft die je klaarblijkelijk als harde, meetbare, gegevens gebruikt, die geven de werkelijkheid immers weer? Het tellen van de hoeveelheid zonnepanelen die uit China wordt geïmporteerd is Eurostat wel toevertrouwd. Het wordt wat alleen wat lastiger wanneer rekenmeesters geluk gaan meten. Voor een timmerman is bijna alles een spijker waar je met een hamer (het liefst een echte Stanley) op kunt slaan, voor een statisticus is alles in cijfers te vangen. De psycholoog kan zijn gitaar in de wilgen hangen, ga bij een wiskundige langs om uw diepste problemen in kaart te laten brengen.

Wat de Franse volksaard betreft waar in verband met die collectieve neerslachtigheid naar wordt verwezen. Er zijn een aantal aardige boeken verschenen waar Philippe de Gaulle, zoon van Charles de Gaulle, aan het woord komt. Een tweetal boeken gebaseerd op interviews met de journalist Michel Tauriac en later nog iets geheel uit eigen pen: "Mémoires accessoires" (uitgeverij Plon). Lezenswaard om vanuit die invalshoek naar Frankrijk en de Fransen te kijken. Alles lezen hoeft niet, er zijn op internet veel boekrecencies terug te vinden. Een aardige is hier te lezen. Kost wat meer tijd dan het doornemen van de rapportcijfers van de 27 EU lidstaten, maakt het allemaal ingewikkelder, maar niet minder interessant. En levert misschien nog inspiratie op voor dat boek "under construction".

Goed uitgelegd Ingrid,  Moeilijk om tevreden te zijn met zo-n leven.  Veel mensen zijn moe, kinderen ook. Slapen te weinig en de ouders zijn kriegel.  De lasten zijn zwaar, de inkomsten laag voor velen.  De vertikale lijn in het werk maakt het er ook niet makkelijker op . En Fransen uiten nou eenmaal veel kritiek overal op.  Zijn vaak niet erg logisch ook niet. (Gilets jaunes  die alles vernielen en daarna om meer geld vragen)  Ze zijn niet echt ongelukkig maar zeker ontevreden  En als je dan alle  moeilijkheden met alle administraties erbij telt  moet je ze toch wel begrijpen. 

Erg eens met Frans Scheen. Je beleving wordt mijne inziens mede bepaalt,hoe je zelf leeft.Reis je veel? Heb je in andere landen kunnen kijken/wonen? Je relativeert en neemt van overal wat goeds/slechts mee. NLers spreken talen beter,en communiceren zo makkelijker met buitenlanders.Heb je wat meer en langer kunnen rond kijken in de wereld, dan kan je tevreden zijn met je eigen land,omdat je ziet dat het gras niet elders groener.”Hier vind je wat en daar laat je wat” Onze buren in onze Lieu Dit, kunnen flink mopperen op de lokale en nationale politiek.Ik weet niet of het persé een oordeel is,om vroeg met pensioen te gaan..voor veel mensen valt er dan al vroeg een invulling weg.Er moeten té veel werkenden, het sociale stelsel op houden.En dat vertaalt zich ook.

opvallend overigens,dat in de Tevredenheids lijst op Wikipedia,de eerste 10 landen een koud klimaat hebben.

Het is hier een rijkdom om met pensioen te gaan. Daarna tijd voor het verenigingsleven en de kleinkinderen. Vergeet niet, met de families waar beide ouders voltijds werken is hulp zeker nodig. En ja, hoger opgekeiden die verre reizen maken zoals Nederlanders doen zie ik heel weinig. Alleen de hoogopgeleiden. Het doorsnee gezin gaat een weekje naar de kust of de bergen, vaak ook familie opzoeken die ver weg wonen (dat kennen wij als Nederlanders ook niet). Het bezoeken van pretparken is het hoogtepunt voor de kinderen zoals Mickey (WD), futuroscope etc. Kinderen gaan vaak nog naar een colonie de vacances mits ze het kunnen betalen. Dat is de zomervakantie. Verder logeren bij opa en oma. De gescheiden families die ver van elkaar afwonen moeten zich organiseren om de kinderen te brengen. En ja, de helft van de families is gescheiden. Het is een groot land. Voor velen hier is een weekje naar de Dordogne een echte vakantie.

Toen ik aan de creche en consultaiebureau hier in regio Parijs werkte, zag ik vaak hetzelfde als Ingrid, hoewel de laatste 20 jaar wel veranderd. Ik woon in een stadje met redelijk hoog opgeleiden mensen, veel kaderpersoneel. Dus regelmatig op vakantie. Maar wel veel stress, kinderen maken fulltime weken en lange dagen aan de crèche. Steeds meer. 20 jaar geleden zag ik dat minder de dagen waren toen korter voor ze . Daarnaast zie je hier ook mensen van de immigratie en die werken voor weinig en ook lange dagen.

En dan de hierachie in Frankrijk, vreselijk nog. En ook de vergader politiek. Ik heb 30 jaar als gemeente  ambtenaar hier gewerkt . Nou dat duurt tijden voordat er beslissingen worden genomen. En daar is maar weinig verandering in gekomen. De 'gele hesjes' zijn niet voor niks ontstaan

Als ik in een tandartsenstoel zit kan ik me absoluut niet voorstellen dat iemand daar tevreden en met veel plezier zit!!! Deze stemming zal ongetwijfeld uitstralen naar die tandarts van jou en mij? Bovendien @Martine mijn stemming wordt er niet beter op wanneer ik zijn facture onder ogen krijg.

Generaliserend vermoed ik dat in in algemene zin Frankrijk lijdt aan collectieve moeheid en instinctief verzet tegen gezag en overheid, verandering men zich onberepen voelt hoe verder men van de stad af komt.

( in de steden zijn vaak technische bubbels en innovatie bubbels waar werkverhoudingen meer egalitair zijn )

De gemiddelde werkverhoudingen op werkvloeren  is echt wel anders dan in NL en Scandinavië, ze zijn redelijk kort en soms streng hiërarchisch dus ja die zelfontplooiing reserveer je maar voor elders zoals bijv in de familie huizen ter compensatie van het leven van alle dag.

Vergaderpolitiek, Marielle. Rampzalig. Ongeordend, iedereen roept wat, niemand luistert. Uiteindelijk valt er een beslissing maar hoe die beslissing tot stand genomen is, weet ik vaak niet.

Ja die vergaderingen, wat een ramp! Ik heb altijd pijn in mijn oren (ruim 20 vrouwen gillen op hoge toon door elkaar, het gaat alle kanten op!) en het verslag geeft totaal geen beeld van de vergadering; er wordt alleen vermeld wat van te voren van bovenop is opgelegd/besloten/voorgesteld. 
Ik mijdt ze dus als de pest.
Verder ben ik het eens met de gezinsschets van stress en overbelasting.

Maar de boosheid op de autoriteiten en bestuurders komt natuurlijk doordat Frankrijk geen (directe) democratie is.
Wordt je in een klein dorpje geboren als dochter van de plaatselijke bakker dan zal je nooit en te nimmer  volksvertegenwoordiger kunnen worden op landelijk niveau. De ruim betaalde bestuurdersbaantjes die ook nog eens gestapeld worden, zijn alleen voorbehouden aan elitaire families. De hiërarchie sijpelt overal in door.
Ook nu, op dit moment worden werknemers uitgebuit door de coronacrisis. De baas bepaalt alles. 
Er is geen enkel werkelijk overleg, werknemers hebben niet het gevoel enig grip te hebben op hun leven en werkomstandigheden. Het is dan ook letterlijk slikken of stikken. 
Dat heeft ook geleid tot de huidige inertie dus kan men zich er ook niet meer echt uittrekken. 

Ongeordende wilde acties van de gele hesjes zijn daar het gevolg van. 
Ik ben benieuwd trouwens wat er van die beweging over is na de coronacrisis. 

Wat mij juist opvalt hier is dat bijvoorbeeld uitlopende wachttijden gelaten worden ondergaan door Fransen, in tegenstelling tot in Nederland waar meteen gezucht, gepuft en geklaagd wordt.

Nee @Danielle, ik maak geen grapje; Frankrijk is geen directe democratie, waardoor het ook nauwelijks een democratie te noemen is.
One man, one vote is niet hoe het gaat hier.
Ga maar eens zoeken hoe allerlei bestuurslagen gekozen worden. 

Alléén de president wordt rechtstreeks gekozen, verder bijna niks.

Kijk hier maar eens Danielle:

https://major-prepa.com/geopolitique/classement-pays-indice-de-demo...

Mogelijk ligt de oorzaak van dat tevredenheids-verschil heel ergens anders.

Mensen in arme landen zijn namelijk vaak blijer dan mensen in rijke landen.

Mogelijk vindt een Nederlander het niet chic om te zeggen dat je niet tevreden bent, want dan is je leven dus niet geslaagd. Mogelijk vinden Nederlanders klagers zeurpieten.

Mogelijk vindt een Fransman het niet chic om te zeggen dat je tevreden bent want dan ben je dus blijkbaar met weinig tevreden. Mogelijk vinden Fransen dat klagen een mens belangrijker maakt.

Kortom er kan een verschil in perceptie zijn ten aanzien van het uiten van tevredenheid.

ja Janny dat vergelijk kan je ook in Nederland doortrekken ,je woont prettiger in Wassenaar , Aardenhout en nog meer van zulke dorpen dan in het oude noorden in Rotterdam of de schilderswijk in Den Haag ,of de deelgemeente Hoogvliet bij Rotterdam

Henk, laten nu velen van ons in Frankrijk wel de vrije keuze hebben om te gaan wonen waar we willen. Dat is niet te vergelijken met velen, in welk land dan ook, die aan de sociale onderkant leven. Één van onze buren hebben ook flink ruimte om zich, maar niet voldoende geld om hun huis te isoleren. Ik hoor ze alleen over het weer klagen, het is te koud of te warm. Niet zo vaak goed. Ik weet niet of ze tegen andere Fransen klagen.

Reactie van Robert Trapiere 3 seconden geledenReactie wissen

Wilma, ik was ook verbaasd over de wachttijdtolerantie. Ook bij mij  loopt de poli soms 30-40 minuten uit. Ik excuseer me in de wachtkamer wat hier hoogst ongebruikelijk is. Meestal zeggen de moeders:" maar docteur, als er met ons iets is wat tijd kost , neemt u ook de tijd ". Zo gaat het. 

Jeanette, dat geldt misschen voor de politiek maar de kansen om te studeren als arbeiderskind zijn wel degelijk aanwezig. Ben jij één van de besten van de klas op het Lycée dan maak je goede kans op een beurs. Studiegeld betaald, onderdak en eten. Ik zie veel artsen die niet uit rijke gezinnen komen behalve dan de kinderen van artsen die worden ook arts. Het is besmettelijk. Je hebt ook niet vaak van die arrogante kwasten met stropdasjes en dito overhemd. Maar goed, ik werk in een publiek ziekenhuis. Misschien dat het in privé klinieken anders is, dat weet ik niet.

@ Jeannette, u zegt dat Frankrijk geen democratie zou zijn, en dat 

“Alléén de president wordt rechtstreeks gekozen, verder bijna niks.”

Hoe kunt u zoiets beweren ? Er wordt in Frankrijk op veel niveaus direct gekozen:

Elections au suffrage universel direct:: élections présidentielles, élections légiislatives,élections  regionales, 

élections départementales, élections municipales en er is nog ook de referendum.

@ Danielle, want wanneer je die lijn zou doortrekken zouden ook het VK en de VS geen democratie zijn vanwege hun keuze voor een districtenstelsel. Hebben we ons in 1945 door verkeerde landen laten bevrijden, foutje, over doen.

Danielle, sorry, iets te kort door de bocht, het was bedoeld om op een andere manier aan te geven dat ik het er in het geheel niet mee eens ben dat Frankrijk geen demokratie zou zijn zoals door Jeannette verondersteld. Dan zou dit land terstond het lidmaatschap van de EU moeten worden ontnomen.

Frankrijk staat op nummer 29 van de lijst van democratie, Nederland nummer 11 (the Economist). Zie mijn vorige reactie.

Ooit deed ik een avondcurusus communicatie in een oud schoolgebouw. We waren met ca 10 man. Voor de cursus echt van start ging vroeg de leraraar om het klaslokaal een paar minuten te bekijken en een beschrijving te maken. Er volgden 10 zeer verschillende beschrijvingen van die kale ruimte
Omschrijven over lengte breedte hoogte
De sfeer
Tochtende ramen en stinkend tapijt
Associaties met vroeger die het oproep etc etc
Iedereen zag hetzelfde kale leslokaal anders en wanneer ik zo voorgaande opmerkingen lees geldt hetzelfde. Een heel land met zijn inwoners is nog veel complexer dan één leslokaal...(maar wel kleurrijker ;-)

Heel veel dank voor alle reacties. Ik kan er zeker iets mee. 

Fijne dag nog, Martine