Het lijkt me een goed idee om eens een video-conferentie te organiseren en daarna uit te zenden rondom dit onderwerp.

Wie doet mee?

Ja goed idee van je Ellen stel het eens voor aan de progmaker  zij heeft hier een tijd geleden een oproep gedaan

Voor kandidaten voor ik vetrek ff navragen bij Anton waar je dat kan vinden.

Laat ik nu net gelezen hebben dat hun laatste kijkcijfers de oudere overtroffen hebben.

Wij zijn ook geremigreerd, eind juni 2020. Bureaucratie is een Frans woord, zeiden wij altijd. Maar hier kunnen ze er ook wat van. Om 1 voorbeeld te noemen: voor bepaalde medicijnen moet ik naar een specialist. Daar kun je alleen een afspraak mee maken als je een verwijzing van een huisarts hebt. Dat kan pas als je in Nederland bent ingeschreven. Die was precies toen op vakantie. Uiteindelijk wel op tijd geregeld. Mijn bestelautootje verhuizen was ook zo’n drama. Terwijl op het Franse kenteken staat dat het om een utilitaire gaat wil de Belastingdienst dat niet accepteren. De man die me belt zegt letterlijk dat ik maar een bankje achterin moet plaatsen... Een onzindiscussie, want mdat ik geen ondernemer meer ben moet ik - terecht- wegenbelasting betalen voor een personenauto. Die auto’s verzekeren is ook al zo’n crime: het is lastig om de schadevrije jaren aan te tonen, omdat Frankrijk da5 anders noteert. Gaat ook wel lukken, maar simpel is het niet. 

Jacqueline, wij wonen niet in Nederland, maar kunnen gewoon naar een Nederlandse specialist. Mijn man was er drie weken geleden nog. En je kunt het Nederland toch niet kwalijk nemen als je geen bewijs kunt overleggen van schadevrije jaren?

Maar..... Ben je tevreden daar ? En hoelang was je al uit Ned? En waar woon je nu?

Janny, wij hadden alleen een Franse ziektekostenverzekering en dan mag je bij mijn weten niet naar een Nederlandse specialist, tenzij de zorgvraag onvoorzien was. En heel simpel: een afspraak in Nederland werd bij 3 verschillende ziekenhuizen vriendelijk maar beslist geweigerd.
Susan: ik woon in de gemeente Twenterand( op de rand van Twente), en ben daar, na een verblijf van bijna 19 jaar in Frankrijk letterlijk weer geland. Frankrijk is niet uit mijn hart, ga er met vakanties naartoe - na Corona- en blijf Nederlanders in Frankrijk volgen.

Jacqueline, je kunt "Nederland" toch niet kwalijk nemen als de Franse ziektekosten niet wilt vergoeden? Ik neem aan dat je niet aangeboden hebt zelf het consult te betalen. 

Oh je woont in een mooie rustige omgeving gelukkig. Ja blijf ons volgen en bericht vanuit Twenterand af en toe eens wat.

Vakantie is natuurlijk hier ook mogelijk.

Nou lees je het toch anders dan ik bedoeld heb. Ik wilde regelen dat ik na de verhuizing mijn noodzakelijke medicijnen in Nederland zou kunnen krijgen, op kosten van een Nederlandse ziektekostenverzekering. Waarvoor ik dan netjes premie betaal. En ook al heb je die verzekering maanden van te voren al geregeld, de ingangsdatum is datum inschrijving in een Nederlandse gemeente. En dat is precies waar dit onderwerp over begon: waar loop je tegen aan als je “ terug vertrekt”

Nou moeilijk in NL? Probeer dan eens een bankrekening te krijgen in Frankrijk als je er een huis koopt, de EDF heeft er moeite mee als je geen franse bankrekening hebt om de elektra aan te sluiten en de franse bank wil geen rekening voor je openen als je nog geen bewijs van domicilie in Frankrijk hebt o.a. een EDF faktuur of bewijs dat je aangesloten bent. En óók als je dat net allemaal bij elkaar hebt, óók de koopacte van je nieuwe huis, lukt het vaak nog niet. Of zet eens een auto hier op kenteken, in NL ga je naar het postkantoor, je betaald 9,80 en hoppa je krijgt direct een bewijs mee dat de auto op jou naam staat, in 10 minuten gepiept. Lees hier op dit forum de drama's maar eens na om een carte grise te verkrijgen. 

En m.b.t. schade vrije jaren: mijn kinderen die in NL wonen staan hier ook bij de auto-verzekering ingeschreven en bouwen zo schade vrije jaren op, UNIVE accepteerde die gewoon hoor. 

Conclusie: Nederland kan moeilijk doen maar de fransen spannen toch wel de kroon in hun bureaucratie. 

Dan heb je mazzel, met die schadevrije jaren, want toevallig is het Univé die bij ons daarover juist zo moeilijk doet. En de kentekens voor onze meeverhuisde auto’s regelen was voor ons onmogelijk: er staat simpelweg verkeerde informatie op websites van de Belastingdienst en de Rijksdienst voor het Wegverkeer. Gelukkig hielp onze Nederlandse garagehouder ons. Maar dat is natuurlijk een andere procedure dan in hetzelfde land een nieuw kenteken aanvragen, dat snap ik.

Van alle emigranten naar Frankrijk is ongeveer de helft na drie jaar al weer terug in Nederland, en van de overgeblevenen is na zeven jaar nog maar de helft in Frankrijk (sommigen keren terug naar Nederland, anderen emigreren verder naar een ander land). Naar schatting een kwart van alle emigraties dus permanent (als je langer dan zeven jaar wil definiëren als 'permanent') Voor daarna ken ik geen statistieken, behalve dat ik eens een artikel heb gelezen van een professor in de demografie dat van alle 80plussers ook nog eens de helft terugkeert naar Nederland.

Kortom, de grote meerderheid van alle emigranten naar Frankrijk keert uiteindelijk weer terug naar Nederland. Het heeft niet veel zin om hier nu te reageren met 'maar wij blijven...hoor!' Waar ik op doel is het taboe rondom remigreren. Je zou op dit forum veel en veel meer remigratieverhalen of -vragen verwachten tussen al die emigratieverhalen, maar klaarblijkelijk emigreren Nederlanders met tromgeroffel en remigreren ze met stille trom...

Ik heb in de loop van de jaren heel veel remigraties begeleid (met name bij het regelen van de Franse kant) en verhalen zoals van Jacqueline hoor ik niet veel. In praktische zin lijkt remigreren redelijk gemakkelijk voor de meeste remigranten, maar emotioneel is het vaak veel moeilijker. Meer dan de helft van de remigratie-dossiers die ik ken zijn remigraties door noodzaak, niet uit vrije wil: overlijden of ernstige ziekte van de partner, scheiding, heimwee, Nederlandse kinderen die niet kunnen aarden op het Franse platteland, een mislukt zakeljjk avontuur in Frankrijk, financiële noodzaak. Het zijn meestal geen opbeurende verhalen en mogelijk is dat de reden voor het taboe. Een jaar of drie geleden zijn er pogingen gedaan van een TV-programmamaker om een remigratieserie te maken (overigens niet alleen vanuit Frankrijk), daar is niet veel van terecht gekomen. Heel veel remigranten zien hun terugkeer als een mislukking, in plaats van als een nieuw avontuur of een nieuwe leuke fase in hun leven. Dat is spijtig. Als ik een remigrant kan helpen door hun Franse bedrijf op te heffen, of hun huis of bedrijfspand op naam van een ander te helpen zetten, dan doe ik dat natuurlijk. Maar verder kan ik weinig doen. Het zou fijn zijn als er een deskundige op het gebied van emotionele remigratie hier regelmatig zou verschijnen op dit forum, met verhalen en antwoorden, zodat mogelijk de schroom van remigranten wat zou afnemen.

Dan nog even over de Meilandjes: Ik heb hun eerste bedrijf in Frankrijk opgericht, in september 2006 toen ze zich nog voordeden als een gewoon gehuwd stel met emigratieplannen. Er is veel met hen gebeurt sindsdien, maar wat de TV-serie laat ziet heeft niets te maken met de praktijk van emigratie en remigratie van een 'gewone' Nederlandse familie. Die krijgt namelijk niet € 50.000 per uitzending...

Wim

Ha bedankt Wim,  ergo Jacqueline blijf hier op deze site schrijven over je nieuwe avonturen in Twenterand.

Dat de Fam  Meiland betaald kreeg vooriedere uitzending daar twijfelde geen mens aan.

Ik heb in mijn Franse periode heel veel aan dit Forum gehad. Dus als mensen gaan remigreren en ze hebben vragen, dan bied ik me daar graag voor aan, uiteraard belangeloos. Vanaf 2004 schrijf ik columns, eerst voor een groot, maar per 2012 ter ziele gegaan webmagazine, nu alleen nog als weblog. Het onderwerp was tot voor kort Vrij Leven in Frankrijk: over mijn beleving van het Franse leven en over de prachtige Drôme. Mijn perikelen hier met de verzekeringsmaatschappij, de belastingdienst n dergelijk is iedere keer stof voor een column. Als het interssant is voor remigranten wil ik hier best af en toe een berichtje plaatsen, zodat mensen kunnen doorlinken.

Ja graag ben zeer benieuwd niet dat ik terug ga naar Nederland , ik ben in 1977 weggaan en niet direct naar france.

Hier woon ik nu 30 j en ik ben nu 74 en heb geen fam in Ned. Dus waarom zou ik, ik woon heerlijk rustig in een natuurgebied en wat inkomen uit mijn gite . Alleen zijn, nou voor mij is dat heerlijk in de zomer gasten en vrienden om mij heen.

maar ik zou het heel leuk vinden om af en toe je weblog te lezen.