Groot cultuurverschil tussen Nederland en Frankrijk wat betreft,het houden van honden en katten.

Berichten in deze discussie

Permalink Antwoord van Lena op 29 Januari 2014 op 18.04

Foto, Gerard? Ik wil dat graag eens zien, lijkt me een geweldig gezicht...! Groet, Lena.

Permalink Antwoord van 0u2fot1e5tzx1 op 29 Januari 2014 op 18.43

Nou vooruit we schrijven 22 januari 2014. Een week geleden.

's morgens gewandeld met mijn en de dorpshonden. Dan een half uur later arriveren er twee honden in het dorp een loopse jachthond (brak) en een kruising laten we zeggen van ridgeback en een Bordeaux dog een 'male'. reden een loopse teef bij de boer hier tegenover. Probleem 'de vechthond', soepel gespierd en goed agressief zet het hele dorp op zijn kop. Wat nu? even naar de boer en langs alle andere honden eigenaren. Inmiddels een bloederige vechtpartij tussen 'de vechthond' en Chavez (nou ja zo noem ik die hond, omdat het een onegeleid projectiel is) De hond van een dorp verderop bemoeit er zich ook mee...afijn een hele toestand. Iedereen zet zijn eigen dorpshond binnen, maar ja dan ben je er oog niet. Die vechthond met zijn loopse speelse Brak neemt er de tijd voor. Ok ik bel de gendarmerie....die zeggen dat is de verantwoordelijkheid van de burgemeester....ok ik bel de burgemeester....die is aan het werk en komt om 1.30 terug.... ik bel de gendarmerie....nee die komen niet...inmiddels is het 12.00. Vincent de zoon van de metselaar en de baas van Chavez en een Bernersenner arriveert. Wat te doen?.... de vechthond en zijn mooie meisje lopen inmiddels alle openstaande schuren en ruimtes binnen...ja waarom eigenlijk? Nou hebben we gelukkig een broodoven in het dorp.. zo'n ouderwetse en samen met Vincent besluiten we de twee honden op te sluiten in de broodoven....iki naak wat voor klaar en hij holt met het voer alsof het een kudde schapen betreft zo naar de broodoven...ja na twee keer werkt de truc...de honden zitten opgesloten....ik bel naar de gendarmerie....honden opgesloten....fijn zegt de politiemevrouw....dan komt de burgemeester en dan volgt een eindeloos getelefoneer wie nou toch eigenlijk de eigenaren zijn. Dan weet de burgemeester of zijn adjoint het opeens. Binnen tien minuten komt de eigenaar zijn vechthond halen... Tien minuten werden al gauw drie uur en ikheb ze niet zien komen en gaan, want ja een mens moet ook werken. Dan om ijf uur komt de adjoint...ja de vechthond is weg maar de loopse brak zit nog bibberend van de kou in de broodoven. Ja en dan wat nu....nou ja zeg ik, ik neem dat jonge ding wel mee...want mijn honden ziojn de moeilijkste niet en wij ook niet.... alle honden die bij mij aankomen lopen noem ik per definitie 'Va et Vient" zo u wilt Favienne....want ik weet ze komen en gaan. De rest en hoe het afloopt een andere keer.

Gerard d''Olivat

Permalink Antwoord van 0u2fot1e5tzx1 op 29 Januari 2014 op 19.26

@hans. beste Hans ik heb tientallen honden gehad (allerlei rassen) en getraind en ook veel honden nesten gehad.

Het is mij onbekend dat een gesteriliseerde teef nog ooit loops is geworden. Ik durf zelfs te beweren dat het niet kan.

Wellicht kun je even googelen over loopsheid en sterilisatie. Die boeren of buren hebben je wat op de mouw gespeld.

Gerard d'Olivat

Permalink Antwoord van marielle op 29 Januari 2014 op 19.44

Bij een teefje kan een "ligatures des trompes " toegepast worden. Er kan dan geen bevruchtiging meer plaats vinden, maar de hormonenhuishouding blijft hetzelfde, dus ook "les chaleurs". Je kunt bij een reutje ook alleen een sterilisatie toepassen zonder een castratie. Eigenlijk precies hetzelfde als bij de mens!

Permalink Antwoord van marielle op 30 Januari 2014 op 11.02

Ik heb ook al heel wat honden gehad; alleen reutjes, nooit gecastreerd, behalve een die ik heb laten steriliseren. Een testikel was niet ingedaald en gaf daardoor problemen, maar deze is niet gecastreerd geweest. Hij hield zo zijn gewone hormoonhuishouding en ik vind dat belangrijk vooral als een hond verder geen agressief gedrag vertoond. Het is wel iets typisch nederlands vind ik om de honden te laten castreren, de honden die ik in Nederland tegen kom zijn vaak of gecastreerd of gestriliseerd bij de teefjes. Laat een dier een dier zijn en pas op als je een loopse teefje hebt. Mijn hond loopt af en toe weg als hij een loops teefje ruikt, meestal weet ik wel wanneer het zo laat is , want hij is dan wat onrustiger . Ik heb er wat opgevonden: doe een paar druppels valeriaan in zijn drinkbak en dat helpt goed.Af en toe loopt hij weg als hij de kans krijgt, maar meestal voel ik het wel aan. Mijn zoon heeft een American Staff, reu, tja die is gecastreerd (komt vd SPA) en is verplicht hier in Frankrijk.

Permalink Antwoord van 0u2fot1e5tzx1 op 30 Januari 2014 op 12.13

Ha Hans, bedankt voor de uitgebreide uitleg. Gerard

Permalink Antwoord van Jan en Jolande op 30 Januari 2014 op 16.21

Ja, wat je met zo'n onderwerp al niet losmaakt: te verwachten natuurlijk.

Als je het cultuurverschil beperkt tot het al dan niet castreren/steriliseren/neutraliseren (term die alles "dekt") dan heb ik daar geen oordeel over. Simpelweg omdat ik geen cijfers ken.

Maar ik heb mijn eigen teef laten steriliseren om het risico op melkklierkanker te verkleinen. Dit argument noemt Hans van den Bos ook bij reuen en teelbalkanker. Mijnhond heeft geen karakterverandering ondergaan (operatie 3 maanden na de 1e loopsheid, laprascopie, een soort kijkoperatie, kleine wond, geen problemen, kost alleen een paar centen, maar dat vond ik een goede investering).

Ik heb veel Fransen ontmoet, die net zo gek op hun hond zijn als wij.

Maar ik ben tegen een ander cultuurverschil aangelopen. Ik heb in Bretagne de gehoorzaamheidscursus met mijn hond gevolgd. Ik had daar met andere honden in Nederland al veel ervaring mee. De honden in Frankrijk mochten elkaar niet aanraken, niet spelen en de cursus ging op een vreselijk autoritaire manier. Met als gevolg, dat mijn hond aan de riem ook begon uit te vallen naar andere honden. ik ben er dus mee gestopt.

Ook op wandelingen, zelfs langs het strand, zien we mensen meteen hun hond aanlijnen of optillen (vragen om moeilijkheden, want zo'n opgetilde hond wordt extra interessant). Mijn ervaring is, dat loslopende honden zelf hun problemen oplossen, ook de kleintjes. Natuurlijk zijn er ook asociale honden, maar dat risico neem ik dan. In het ergste (vecht)geval helpt het als je je jas oid over de honden gooit. Ze raken even gedesoriënteerd en je kan ingrijpen, zonder zelf gebeten te worden.

We zijn nu tijdelijk even terug in Nederland en onze hond geniet van het spelen met andere honden!

Dat is voor mij het grootste cultuurverschil.

Permalink Antwoord van Jan en Jolande op 30 Januari 2014 op 16.45

Natuurlijk en gelukkig zijn er ook uitzonderingen. Maar het aanlijnen, en vaak ook het wantrouwen van de eigen hond, kom ik in Frankrijk veel vaker tegen dan in Nederland. Ook het optillen. Begrijp me niet verkeerd: ik hemel Nederland zeker niet op en geniet van de ruimte en de natuur in het mooie Bretagne.

En kettinghonden zijn veroordeelden, waar dan ook.

Permalink Antwoord van martine op 30 Januari 2014 op 16.50

ik til mijn minimalthezer ook direct op als ik zo een agressieve hond van het erf zie komen,,, ik heb geen zin dat ze haar verscheuren,,

OverledenPermalink Antwoord van Susan op 30 Januari 2014 op 17.02

ja dat doe ik ook hoor veel te gevaarlijk.

Permalink Antwoord van 0u2fot1e5tzx1 op 29 Januari 2014 op 21.01

@ marielle. Ja dat zijn stadse gewoontes om de kas van de veterinairs te spekken. Antropomorf als ze zijn schrijven ze gewoon antidepressiva voor bij hersen tumoren bij honden en pretnison bij katten (bv). (wel duur hoor) Ja ja toen ik nog in Amsterdam woonde was mijn 'veearts' de 'Artis-arts' Kijk dan leer je iets over wat wel wenselijk is en wat niet.
Gerard d'Olivat

OverledenPermalink Antwoord van Susan op 29 Januari 2014 op 22.24

mijn rottweiler is gecastreerd 2 jaar geleden omdat hij niet meer `te houden`was als hij reu of teef zag .

voila dan de balletjes maar inleveren.

nou hij rent en speelt nog steeds en blaft nog bovendien.