Hèt netwerk van, voor en door Nederlandstaligen in Frankrijk - zegt het voort!
Eikelmuisjes - Loir Lérot - of: als je kind teveel van dieren houdt...
Naar aanleiding van een oproepje op dit forum over overlast van muis-achtigen, plaatste ik een foto. Ine vroeg of ik het in deze groep wou plaatsen, dus bij deze. Met het verhaal dus.
Ten eerste: Ik heb een lieve 23-jarige dochter die in Frankrijk woont, ikzelf zit (nog) in Nederland. Haar hele jeugd hebben wij dieren gehad: poezen (3), honden (3), ratjes,cavia, konijn, muizen etc. En de meesten werden ook nog eens héél erg oud. Maar ondanks dat zij een hele lieve dochter is, heeft zij voor haar werkende moeder een groot nadeel: Zij vindt ook veel, héél veel dieren! Gewonde vogels, aangereden dieren, verdwaalde dieren en gedumpte dieren... Dagelijks fietste zij 2x 7km naar haar verzorg/trainingspaarden door het buitengebied en regelmatig was er dan onderweg weer een dier in nood dat verzorgd diende te worden of naar de vogelopvang/asiel/dierenarts etc. gebracht moest worden.. 3x raden door wie (met auto). Ondanks mijn gebod alleen nog maar vóór haar te kijken en niet opzij. Op stal werd ook nogal eens het nodige gevonden, tot en met gedumpte pas geboren kittens aan toe. Ook die zijn met de hand groot gebracht in mijn huis, elke nacht stond ze op voor de voeding elke 4 uur en had zelfs een regeling met school dat zij wèl naar huis mocht, om de kittens te verzorgen. En nooit mopperen en altijd plichtsgetrouw, dus ik kon daar niks van zeggen... (poesjes zijn daarna elders geplaatst, we hadden er al 3!) Vanaf haar 18e had ze haar rijbewijs en denk dus maar niet dat hiermee mijn problemen voorbij waren, de zorgen komen toch je huis binnen.. Dus toen zij vorig jaar naar Frankrijk verhuisde dacht ik dat dit probleem voor mij opgelost zou zijn, behalve dan dat HAAR hond bij mij achterbleef natuurlijk... Niet te combineren met studie en paard en bovendien verboden op de studentenkamer. (Hij is erg lief en welkom, hoor)
Maar binnen 2 maanden was het dus raak: op de Franse stal waren 2 heel jonge eikelmuisjes door de moeder achtergelaten, te laat geboren in het seizoen en die overleefden natuurlijk nooit de winter. De direct geconsulteerde dierenarts gaf hen weinig kans en hier rook mijn dochter weer een uitdaging. Nog dezelfde dag was er via boncoin.fr een kooi op de kop getikt, met huisje en klimtoestanden en al. Pffff, ook al is het 1000 km verderop, je krijgt als moeder toch weer de zenuwen. Enfin, via allerlei speurwerk zowel in Frankrijk als in Nederland, in contact gekomen met een Nederlandse man met ervaring op het gebied van eikelmuizen. Dochterlief heeft Agrarisch HBO, dat scheelt, en dus al veel ervaring en inderdaad bleek het gekozen voer (kittenmelk) etc. goed te zijn plus dat hij nog allerlei tips had. De muisjes groeiden voorspoedig en hielden uiteraard geen winterslaap, daarvoor was de temperatuur in de kamer te hoog en waren ze te jong. Ze ontwikkelden zich tot flinke jongens (of meisjes? we weten het niet) en begonnen ook met het voor hen kenmerkend "fluiten" in de nacht. Plus natuurlijk dat hun leven zich sowieso voornamelijk 's nachts afspeelt. Dat betekende slapen met oordopjes in en maar hopen dat niemand (klagende buren) er achter kwam in het pand.. Omdat ze ze bewust niet handtam maakte, werd ook verschonen steeds lastiger, en de zakken met zaagsel werden stiekem in de grote vuilcontainer gestopt. In het voorjaar zouden ze weer uitgezet worden, maar zoals we allemaal weten liet het voorjaar dit jaar lang op zich wachten.. eind april zijn ze toch eindelijk uitgezet in de omgeving waar ze gevonden zijn. Hopelijk voor een lang en gelukkig eikelmuizenleven....
Van wie mijn dochter het heeft?? Geen idee.... :-) Groet, Lena.
PS: Op het Franse internet zijn ook recepten te vinden hoe je ze kunt klaarmaken...
Weergaven: 773
- Bijlagen:
-
-
eikelmuis Mireille.jpg, 2.5 MB -
hoezo te dik.jpg, 3.3 MB
-
DSCN5315.jpg, 78 kB
-
Berichten in deze discussie
-
Permalink Antwoord van Lena op
-
Deze is ook nog leuk:
- Bijlagen:
-
-
eikelmuis 22 sept.JPG, 1.2 MB
-
-
-
Permalink Antwoord van Ine op
-
Dank je wel voor dit schitterende verhaal. Het maakt gelijk mijn hele dag goed en ik krijg er een warm gevoel van (nou is het ook 36 graden, maar ja). Dat recept ga ik nog maar even niet opzoeken.
-
-
-
Dank je wel, Ine! Ondertussen zijn er alweer 2 honden gevonden (en met de eigenaar herenigd), worden de wilde kittens en moeder in de schuur bijgevoerd, is er een interessante uil gespot die het geluid maakt van een achteruit-rij alarm van een vrachtwagen (of een mislukt rookalarm), een zgn dwergooruil en kruisen er regelmatig schildpadden de weg (die netjes in de berm gezet worden). Haha, het houdt niet op! (In juni is ze verhuisd van de Auvergne naar de Cote d'Azur). Groet, Lena.
-
-
Permalink Antwoord van Marianne de Haan op
-
Ja Lena, dat is voor mij ook de vraag. Hoewel ik het wel enigszins herken. Zelf was ik een schipperskind en dieren behoorden daar niet echt tot de mogelijkheden. Van mijn moeder mocht ik een hamster. We hadden kippen en ik mocht zelfs huisjesslakken (want ik moest toch weten hoe die leefden). De slakken vraten mijn moeders moeizaam gekweekte plantjes op en lieten sporen na op de pas gewassen ramen. We hadden een duif (door mijn vader, op mijn verzoek gered bij een rattennest in een of andere haven) die heel lang met het schip is meegevlogen. Muizen en zelfs ooit een zielege mol.
Woest was ik toen we ergens in Duitland lagen en ik bij een schaapherder een lammetje kreeg. Het beestje was door de moeder verstoten, de herder had al lang gezien dat het niet ging overleven en gaf mij het lam. Mijn vader zag wat de herder ook al had gezien en voorzag drama dus was heel duidelijk. Ik mocht het lam niet hebben en dat was dat!. Punt uit definitief!. Terwijl ik altijd al wat leefde mocht. . Ik was furieus en maakte mijn ouders uit voor al wat lelijk was. Dat doe je als je 7 bent. Dat was natuurlijk ook een drama geworden waarbij ik me aan het diertje had gehecht , het een paar dagen met flesjes etc zou hebben geleefd en daarna zou zijn doodgegaan.
Dus waar mijn dochter het van heeft weet ik ook niet. Dieren EHBO, Asieldiploma, werkt in een dierenwinkel (hoewel... volgende week niet meer want de tent is failliet). En zelf zit ik nu dus in Frankrijk met 2 ezels, 4 lamas, 2 mini schaapjes, 4 katten 1 1/2 hond (lucky is er ook nog) 11 kippen 3 kuikens, 1 groot eendenkuiken door de kip uitgebroed, 4 loopeenden en vandaag 9 eendenkuikens. We zijn nog in verwachting van 12 en 7 kuikens. Waar zou dat toch vandaan komen?? Is het iets genetisch dat gewoon van de ene generatie op de andere overgaat? Ik weet het niet maar geniet ervan.
Waarom viel er altijd iets uit een nest als wij langkwamen in Amsterdam. Waarom zat er een halfdooie duif in het portiek voor onze deur, die dan vervolgens in Dochters kamer rond leerde vliegen en alles onderscheet?
Ik ga even opzoeken wat eikelmuizen zijn. Dat is toch niet hetzelfde als Loirs. Die werden al door de romeinen geen en gillen ook de hele boel bij elkaar. Maar dat zijn volgens mij zevenslapers. Succes met je beestenbende.
-
-
-
Oh gelukkig, ik ben niet alleen, Marianne! Mooi verhaal, echt heel leuk. En wat ben ik blij dat wij nooit die herder zijn tegengekomen toen ze nog klein was! Hier thuis wordt niets meer vervangen als het dood gaat, al sinds mijn dochter op haar 19e het huis uitging. De stand is nu : 1 poes en 2 honden. Maar ja, er komt een dag dat ik ook in Frankrijk woon, en dan...? Ik beloof niks,haha. Het zijn Loirs Lérot, familie dus. Acorn mice in het Engels. wikipedia
-
-
-
Oh ja, in Amsterdam had ik een duivennest op mijn balkon.. Dat was een goede leerschool: Nooit meer! Inderdaad de hele boel ondergescheten, dat was zelfs voor mijn dierenliefde te gortig. Ook woonde er een muisje (op 2 hoog) in het buitenrooster van mijn gevelkacheltje. Heel slim, zo kwam hij de winter door en de poes kon er niet bij. En ja, honden vond IK toen ook al....
-
© 2024 Gemaakt door: Anton Noë, beheerder en gastheer.
Verzorgd door
Banners | Een probleem rapporteren? | Privacybeleid | Algemene voorwaarden
